[ Pobierz całość w formacie PDF ]
wcale tego nie robią. Prawie wszystko, co jemy, nas zabija, to ma w sobie pestycydy,
tamto chemikalia. Choć oczywiście ludzie z dekady na dekadę żyją dłużej i zdrowiej.
Lęk jest niczym młotek. Kiedy waleni nim ludzie uwierzą w końcu, że ich życie wisi na
postrzępionej nitce, dadzą się zaprowadzić tam, dokąd powinni maszerować.
To znaczy dokąd?
Ku odpowiedzialnej przyszłości w odpowiednio zarządzanym świecie.
Wentworth w ogóle nie gestykulował. Jego dłonie spoczywały nieruchomo na
poręczach fotela. Zadbane paznokcie błyszczały, jakby pociągnął je bezbarwnym
lakierem.
Ku odpowiedzialnej przyszłości powtórzył Tim.
Ludzie wybierają na ogół głupców i oszustów. Kiedy politycy prowadzą kraj w
kierunku potrzebnej rekonstrukcji systemu, należy ich popierać. Kiedy prowadzą złą
politykę, trzeba ich sabotować na każdym kroku, od wewnątrz.
Tim spojrzał na cienką kreskę krwi, którą pozostawił wewnątrz jego lewej dłoni nóż
zabójcy.
Zobaczycie, jak w nadchodzących latach będzie wzrastał lęk przed zbliżającą się
asteroidą podjął Wentworth. Zobaczycie, jak ludzie zgodzą się na niesłychane
poświęcenia, kiedy zjednoczymy całą planetę, aby stworzyć potężny system zmiany
toru asteroid w odległym kosmosie.
Czy zbliża się do nas jakaś asteroida? zainteresowała się Linda.
Nie można tego wykluczyć odparł Wentworth.
Dlaczego Linda miała zginąć? zapytał Tim, nadal patrząc na zaschniętą krew na
dłoni.
Dwa i pół roku temu dwaj mężczyzni pili przez godzinę kawę na patio kawiarni
Cream and Sugar.
Jacy mężczyzni?
Jeden był tajnym współpracownikiem senatora Stanów Zjednoczonych.
Utrzymywał kontakty z obywatelami krajów trzecich, z którymi senator nie chciał być
w żaden sposób łączony.
Obywatele krajów trzecich&
I tak jestem już wobec pana zbyt szczery, panie Carrier. Drugi mężczyzna był
głęboko zakamuflowanym agentem działającym na rzecz jednego z tych krajów.
I wypili po prostu kawę w Cream and Sugar?
%7ływione wzajemnie podejrzenia wymagały, by spotkali się w publicznym miejscu.
I ja tam wtedy byłam? upewniła się Linda.
Tak.
Nie pamiętam, żebym ich w ogóle widziała. I z całą pewnością nie słyszałam nic z
tego, co mówili.
Tim z początku ocenił wiek Wentwortha na czterdzieści lat, jednak teraz widział, że
dawno już przekroczył pięćdziesiątkę; od piętnastu lat wstrzykiwał sobie botoks w
gładkie czoło i wolną od zmarszczek skórę przy oczach.
Charlie Wen-ching uwielbiał swoją ścianę pamięci
powiedział Wentworth.
Linda zmarszczyła czoło.
Ma pan na myśli te fotografie stałych klientów?
Zawsze pstrykał zdjęcia aparatem cyfrowym i uaktualniał kolekcję. Tego dnia zrobił
fotografię pani i innym stałym klientom.
Sfotografował mnie parę razy powiedziała Linda ale chyba wiem, o który dzień
panu chodzi.
Pracownik senatora i zagraniczny agent nie należeli do stałych klientów i Charlie
nie zapytał, czy może zrobić im zdjęcie. Prawie nie zwrócili uwagi na to, co robi.
Ale znalezli się na drugim planie tych fotografii mruknął Tim.
I co z tego? prychnęła Linda. Nikt nie wiedział, kim byli.
W ciągu następnego roku zdarzyły się cztery rzeczy wyjaśnił Wentworth.
Po pierwsze domyślił się Tim wyszło na jaw, że tajny współpracownik senatora
jest jego asystentem domyślił się Tim.
Owszem. A zagraniczny agent został w końcu publicznie zidentyfikowany jako
czołowy strateg ważnej organizacji terrorystycznej.
A trzecia rzecz? zapytała Linda.
Wentworth ponownie skrzyżował nogi. Miał na stopach modne skarpetki z
niebiesko-czerwonym motywem geometrycznym.
Synowie Charliego, Michael i Joseph, wykupili stronę w Internecie. Bardzo dobrze
zrobioną. Kolejny krok w stronę utworzenia całej sieci kawiarni Cream and Sugar.
Zwróciło na nich uwagę jakieś czasopismo gospodarcze przypomniała sobie
Linda.
Na stronę zaczęło wchodzić coraz więcej ludzi. W galerii regularnych klientów było
dwieście ulubionych zdjęć Charliego. Na niektórych widać było w tle dających się
łatwo zidentyfikować dwóch mężczyzn.
Asystent senatora spotykający się w tajemnicy z kimś w rodzaju Osamy Bin
Ladena& to zrujnowałoby każdą polityczną karierę zauważył Tim.
Nawet całą partię polityczną dodał Wentworth.
Ale dysponując takimi środkami wtrąciła Linda mogliście przecież włamać się
na ich stronę i usunąć stamtąd te fotografie.
Robiliśmy co w naszej mocy. Jeżeli coś znajdzie się w sieci, nigdy nie można tego
do końca usunąć. Poza tym Charlie trzyma płytę ze zdjęciami w sejfie w kawiarni.
Co za problem włamać się tam i ukraść płytę?
Często dawał kopie fotografowanym klientom.
Więc do nich też trzeba było się włamać. Po co zabijać wszystkich tych ludzi?
Jeżeli do któregoś z nich przyszedłby ambitny prokurator albo zbuntowany
dziennikarz, kto wie, co mogliby sobie przypomnieć& albo udać, że sobie
przypomnieli. O tak, słyszałem, jak mówili o podłożeniu bomby w ambasadzie i kilka
miesięcy pózniej rzeczywiście ją detonowano . Ludzie uwielbiają światło fleszy,
chwilę, kiedy stają się sławni.
Dlatego zapadła decyzja, żeby zlikwidować wszystkich, którzy mogliby zmyślić, że
podsłuchali ich tego dnia na patio dopowiedział Tim.
Wentworth zabębnił wypielęgnowanymi paznokciami po poręczy fotela, co było
pierwszym gestem, jaki wykonał po tym, jak usiadł.
Gra idzie o wysoką stawkę, panie Carrier. Czwartą rzeczą jest to, że gwiazda
senatora zabłysła jaśniej. Być może mamy do czynienia z przyszłym prezydentem.
Co byłoby bardzo pożądane. Senator jest z nami od dwudziestu lat, od samego
początku.
Ma pan na myśli ten wasz gabinet cieni.
Tak. Mamy wpływy w biurokracji, w służbach policyjnych, w wywiadzie i Kongresie,
ale teraz wyłoniła się szansa, żebyśmy rozszerzyli je na Gabinet Owalny.
Wentworth zerknął na zegarek i wstał z fotela.
Ten człowiek, którego zabiłem& zaczął Tim.
Narzędzie. Przez jakiś czas bardzo dobre. Ale ostatnio zaczęło mu odbijać.
Jak się naprawdę nazywał?
Nie był nikim wyjątkowym. Takich jak on są legiony.
Legiony& powtórzyła Linda.
Wentworth złożył dłonie i wyłamał palce.
Kiedy zorientowaliśmy się, że obrał sobie za cel pana i pańską rodzinę, panie
[ Pobierz całość w formacie PDF ]